Gefeliciteerd, je hebt een echte puber in huis en je hoeft er niet mee naar een dokter!

4 weken verder en de training “Plannen en ook doen” is weer voorbij. Een ouder kon niet bij de training van de ouders zijn. Met haar heb ik een persoonlijke date gemaakt. Dat is voor mij altijd heel leuk om vragen te stellen over het resultaat van de training. Het is voor mij reuze leerzaam om feedback te krijgen over de training zowel van de kinderen als van de ouders, wat overigens bijna altijd moeders zijn.

Nu sprak ik van de week die moede. Ze kwam met de huiswerkplanner van haar zoon aanlopen, die op dat tijdsstip op school was, en ze keek er oprecht niet zo blij bij. Beetje gefrustreerd werd het op tafel ‘gegooid’ en aan haar lichaamstaal wist ik eigenlijk al genoeg…

Toch vol enthousiasme en openheid stelde ik haar de vraag: “Hoe het met het plannen van het huiswerk ging”. “Nou kijk,” was haar antwoord, “hij heeft dit al niet ingevuld.” Terwijl ze wees op de weekplanner en “Ja, hij tekent ook niet af als hij klaar is met z’n huiswerk.” Zo waren er nog meer frustraties die eigenlijk helemaal niets met de planning te maken hadden, maar wel het gevolg waren.

Ik heb haar laten vertellen en spuien en ik heb empathisch geluisterd naar wat er bij deze moeder speelde. Toen ze alles gezegd had en zij mij met een blik aankeek van “Zo Karin, wat is daarop je antwoord. Ik zei: “Gefeliciteerd, je hebt een echte puber in huis en je hoeft niet naar de dokter!’ Waarna ze me aankeek en in de lach schoot. “Jeetje, Karin natuurlijk, dit heeft daar alles mee te maken…” Waarop ik reageerde: ”En hoe irritant is dat voor jou als moeder.”

Dan is mijn missie totaal geslaagd, ondanks het onrijpe brein van een puber.

Ik stelde haar meteen mijn volgende vraag: “En weet hij wel hoe hij moet plannen, technisch gezien?” “Ja, dat kan hij zeker, want hij wil wel heel graag overzicht zodat hij weet waar hij aan toe is.” “Oke, nou dan is mijn missie totaal geslaagd?’, antwoordde ik.
Een vragende blik keek naar mij, “Maar wat bedoel je dan?”

De hersenen van kinderen en dan heb ik het met name over het voorste gedeelte van de hersenen, is nog niet rijp. Dit is totaal onhandig op deze leeftijd. Met name als er wel van onze kinderen verwacht wordt vaardigheden te hebben die in dat gedeelte van de hersenen gereguleerd worden.

Dingen zoals doelen stellen, aan de slag gaan, plannen zitten in dit gedeelte van de hersenen.

Ook houdt dit deel de emoties onder controle en het beloningssysteem. De paadjes naar deze kleine erwtjes, die ergens anders in de hersenen huizen, zijn nog niet vaak genoeg belopen, waardoor ze sneller de weg kwijt zijn als op een volwassen leeftijd.

Samen met je kind de paadjes in de hersenen begaanbaar en breder maken

Ik heb deze moeder uitgelegd dat haar zoon precies dat doet wat van hem verwacht wordt op zijn leeftijd en dat wij als ouders de paadjes in de hersenen samen met onze kinderen belopen deze ze steeds begaanbaarder en breder worden zodat de vaardigheden die in het frontale deel zitten steeds stabieler en meer ontwikkeld worden.

Ik merkte aan deze moeder dat ze het heel fijn vond om te weten hoe de hersenen werken want ze gaf ook gelijk terug: “Dit maakt mij meteen milder en ben ik in staat om het anders te gaan benaderen.” Wat een toffe moeder, want dat is zo wat ik deze jongen en natuurlijk nog veel meer kinderen gun. Kinderen voelen namelijk zelf ook die onmacht van niet aan de slag gaan, nog ff op mijn telefoon en oeps het is 1 uur later. Zij willen ook wel minder geïrriteerd reageren naar iedereen en alles, maar weten vaak niet hoe dat te veranderen.

Wat zo tof is van mijn werk is dat ik niet 1x een mildere moeder zie, maar ik deze uitleg ook aan de kinderen vertel, bij de start van de training. Dan valt er vaak een last van die schouders met gedachtes: ‘Ik ben niet dom, ik doe ook zo mijn best, maar het lukt gewoon niet.’

Wat is jouw verlangen voor je kind?

Wat ga jij anders doen nu je iets meer weet over de hersenen van een puber? Ga jij dan ook net als deze moeder anders kijken naar de manier van plannen of niet plannen van je kind? Ga jij ook net als deze moeder jouw kind ondersteunen met plannen, nadat jullie beide de neuzen dezelfde richting op hebben staan over de manier van plannen. Want tijdens mijn training heeft haar zoon met behulp van mijn huiswerkplanner, geleerd hoe hij moet plannen op zijn eigen manier. Vervolgens heeft hij steun nodig bij het doen en daar begeleid ik ouders bij. Het gevolg is, dat er heel veel ruis weg is, de methode helder is en er vanzelf vaste afspraken gemaakt zijn. De mega winst wat dit oplevert is: veel minder irritaties, gekibbel en ruzies over huiswerk.

Denk jij nu, daar wil ik wel iets meer van weten of heb je een ander goed idee!

Ben jij een ouder van een puber en wil mij helpen met mijn missie?

Schrijf alsjeblieft een opmerking hieronder, zo kan ik steeds meer waarde aan jullie bieden waar ik voor sta en dan heb ik het nog niets eens over wat dit voor het onderwijs zou betekenen in Nederland!

Mijn missie is: De middelbare school is de tijd van je leven!