Ken jij dit? 

Ongelofelijk maar waar want dit overkwam mij van de week en ik had de grootste moeite om het anders te bekijken.

Dinsdagavond speelden de Nederlands voetbalvrouwen een interland tegen Slovenië en mijn man Guido ging met onze drie dochters naar de wedstrijd. Onze dochters waren nog nooit naar een live voetbalwedstrijd geweest en Guido vindt het, denk ik, helemaal niet vervelend om een avond te kijken naar 22 vrouwen die achter een bal aan rennen. Gezien ik al twee weken in de toets weken zit met mijn kinderen en ik ze dus al 3 weken, want de herfst vakantie zit er ook nog bij, overdag om me heen heb. Ik was er echt aan toe om eens in mijn eigen huis een paar uur helemaal alleen te kunnen zijn. Ik had al verschillende plannen gemaakt en mijn beste idee was om niets te gaan doen. Heerlijk op de bank de afstandsbediening voor de verandering eens zelf in mijn hand en kijken naar tv of Netflix of wat dan ook.

De dag was aangebroken en om ongeveer 17.00 vertrokken zij richting Arnhem, terwijl ik nog in de de online huiswerkklas bezig was. Maar het genieten van wat er straks voor me lag begon op dat moment al. Ik kwam thuis even iets eten, de hond uitlaten en dan zou het echt gaan beginnen: mijn avondje niets met niemand. Totdat om 19.02 uur een appje kreeg… Guido: “Je raadt het nooit, maar ik sta 1 km voor het stadion met pech langs de weg. De kids zijn met een steward mee naar het stadion en ik ben aan het wachten op hulpdiensten” Grrrrrr!! De onrust in mijn lijf begon onmiddellijk, maar kon me nog invoelen hoe vervelend de situatie was en vroeg heel lief: ”Kan ik iets doen?” maar “NEEEEEEEE” galmde schreeuwend door mijn hoofd dacht.

Na 1 uur was de hulpdienst er en de auto bleek op dat moment niet te repareren en het was de enige optie om via de lease maatschappij een vervangende auto te regelen. Beetje sneu voor Guido om op 1 km van het stadion te wachten op een vervangende auto en bij wijze van spreken het gejuich van elk doelpunt wel te horen maar niet te zien. En onze meiden zaten daar alleen, voor de allereerste keer naar een wedstrijd te kijken, wat natuurlijk niet het idee van het uitje was.

Ja en waar ik natuurlijk al ruim een uur bang voor was werd werkelijkheid. Daar kwam het appje wat ik niet had willen krijgen en me zo boos, verdrietig en zwelgend in medelijden maakte… “Karin, kan je ons rond 22.00 uur komen halen, want de auto kan nu niet gerepareerd worden en morgen word er een vervangende auto naar mijn werk gebracht.”

AAAAAHAHHHHAHAH! Dat hield in dat ik om 21.00 in de auto kon gaan zitten en dan heb ik nu nog 36 minuten mijn “niets-met-niemand-op-de-bank-met-de-afstandsbediening-in-mijn-hand” momentje.

Ik weet niet of jij dit soort situaties ook mee maakt?

In deze blog zou ik je graag willen uitleggen dat de laatste zin … dan heb ik nu nog 36 min… juist heel erg belangrijk is.

Het komt namelijk vaak voor dat we na een vervelende gebeurtenis wakker geschud worden en ons dan pas realiseren wat werkelijk belangrijk voor ons is. We hebben het meestal zo druk, dat we niet meer van de momenten die we dan nog wel hebben, 36 min, kunnen genieten.

Ik begeleid natuurlijk elke dag kinderen met het plannen van huiswerk en mijn missie is dat kinderen door te plannen weer grip krijgen op hun eigen vrije tijd en daardoor weer hun geluk kunnen pakken i.p.v. constant het gevoel te hebben geleefd te worden. Toch kwam ik mezelf van de week enorm tegen omdat ik me zo verheugd had op dit avondje niets, dat alle dingen die er tussen kwamen, ik als onderbreking beschouwde. Zelfs in dit geval was het zo, dat mensen waarvan ik hou, toch als ‘last’ worden ervaren. Dit is in mijn geval wel te verklaren omdat ik de laatste tijd niet meer alleen thuis was geweest en voor mijn gevoel onder druk van tijd was geweest.

De tijd hoort ons te dienen en niet andersom

Ik heb me alleen maar op mijn doel, plan en rust gefocust, waardoor ik een soort van in de toekomst aan het leven was. Het gevaar is natuurlijk dat als je gaat plannen en focussen je alleen nog maar in de toekomst leeft. Op deze manier kan ik dus nooit van de resterende 36 minuten genieten.

Wat ik hier uit geleerd heb is gigantisch veel! Ook als ik naar de kinderen kijk, vooral die in de puber leeftijd worden door ons heel vaak op deze wijze onderbroken. Dan hebben ze al een focus en dan komt er een moeder met een onderbreking of ze ff hun jas willen ophangen en of ze de tas niet zo in de gang willen gooien dat een ander z’n nek erover breekt. Grrrrrr, ik had me nou juist zo verheugd op om ff te gamen, netflixen etc. etc.

Maar ook als de focus dus huiswerk maken is of tijdens het plannen van het huiswerk er altijd rekening gehouden moet worden dat het een richtlijn is en er op het moment dat je het daadwerkelijk gaat doen er altijd een andere situatie kan zijn. Het blijft dus altijd gaan om het moment en weer zo een cliché….leef in het NU!

Heb jij ook van deze momenten en denk je: “He, interessant wat Karin hier schrijft,” dan raad ik je aan om volgende week mijn blog te lezen die verder in gaat op de mindset en hoe ik dit gebruik in mijn training leer plannen en doen.

Wil je meer weten en kan je niet wachten op volgende week vrijdag dan kan je altijd een vrijblijvende afspraak maken bij mij en dan beantwoord ik al je vragen en geef je 3 gouden tips waar je direct mee verder kan.